صبح

محمدبن سیرین گوید :
اگر بیند که صبح صادق بدمید و روشن گشت ، دلیل است اهل آن دیار ایمن شوند . اگر بیند که بعد از روشنی تاریک شد ، تاویل به خلاف این بود .
جابرمغربی گوید :
اگر بیند که صبح بدمید و رنگ آن سرخ بود ، دلیل است در آن دیار خونریزی بسیار شود . اگر رنگ آن زرد بود ، دلیل بیماری است .
حضرت امام جعفر صادق فرماید :
دیدن صبح در خواب ، دلالت بر قوت و نیرومندی مردم آن سرزمین دارد .
منوچهر مطیعی تهرانی گوید :
صبح به معنی وجود روشنایی نیست . ظهور ناگهانی روشنایی را نیز روز نمی گویند . صبح به لحظاتی از زمان اطلاق می شود که به تعریف شیخ اجل سعدی ( تفاوت نکند لیل و نهار ) و به زبان دیگر شب اندک اندک زایل شود و روز طالع گردد . با توجه به تعریف بالا این لحظات را صبح می نامند و در صورتی صبح صداقت می یابد که شبی باشد و آن شب محو گردد و برود چنانچه با این تعریف در خواب شاهد طلوع صبح بودیم بسیار نیکو است و امید بخش . از امام صادق علیه السلام نقل می کنند که صبح نشانه قوت اهل آن دیار باشد . اگر در خواب ببینیم که شب اندک اندک می رود و روشنایی بامداد جای آن را می گیرد غم ها و غصه ها و رنج های ما چون آن شب که می رود زایل می گردد و به رفاه و نعمت و سلامت و شادی می رسیم . چنانچه بیماری این خواب را ببیند شفا حاصل می کند . مقروض دین خویش را می پردازد و اندوهگین از بند غم و رنج می رهد . این صبح نشانه فرج بعد از عسرت و شدت است اما چنانچه این حالت را معکوس ببینیم عسرت و شدتی است که بعد از فرج پدید می آید . اگر در خواب ببینیم که شب است اما شب به صبح رسید و صبح مجددا رفت و تاریکی جای آن را گرفت خوب نیست . این صبح کاذب است و اولی صبح صادق . صبح صادق به خواب دیدن بسیار خوب است و صبح کاذب بد است و خبر از این می دهد که مختصر امیدی پدید می آید و باز هم سختی و تنگی و شدت جای آن را می گیرد . اگر در خواب ببینیم که صبح شد اما فجر چون شفق به سرخی گرائید خوب نیست این هم برای بیننده خواب خوب نیست و هم برای اهل آن منطقه که چنین صبحی در افق آن ظاهر می شود .